Begin december 2025 is het een weerzien met Bazel. Drie jaar geleden begon onze Rijnreis bij de bron in Zwitserland en eindigde we dat jaar in Bazel. We hebben in de tussenliggende drie jaar niet stil gezeten en al veel delen van de Rijn gezien, beleefd en bewandeld. Maar nu starten we aan de Oberrhein (Bovenrijn). De Oberrhein (Bovenrijn) verwijst naar verschillende delen van de Rijn: in Duitsland is het het traject tussen Basel en Bingen, deels de grens met Frankrijk. In Nederland is de Boven-Rijn het laatste stuk van de Rijn (na de grens bij Spijk) tot aan de Pannerdense Kop.
De Oberrhein draagt mooie verhalen mee. Tussen Basel en Bingen slingert de Oberrhein circa 300 KM lang zich door een brede vlakte die deel uitmaakt van de drielandenregio. De Rijn is hier niet alleen een watermassa, maar ook een grens. Grenzen bij Zwitserland (Basel), Frankrijk (Elsass/Grand Est) en Duitsland (Baden-Württemberg, Hessen, Rheinland-Pfalz). Een grens met vele verhalen. De Rijn was eeuwenlang een beladen grens tussen Frankrijk en Duitsland. Dorpen en steden — Straßburg, Karlsruhe, Mainz — liggen als kralen langs de rivier, elk met hun eigen geschiedenis van grensconflicten en culturele uitwisseling.
De Oberrhein is ook het verhaal van een vallei van tegenstellingen. De Oberrhein stroomt dus door een mozaïek van streken: van het Dreiländereck bij Basel, Het Zwartewoud, langs de Kaiserstuhl en Breisgau, door Baden en Elzas tot aan de wijnlanden van Rheinhessen en de poort naar de Mittelrhein bij Bingen.
In verhalen over de Oberrhein, is Tulla onmisbaar. De Oberrhein meanderde breed en was een netwerk van armen en eilanden. Rond 1817 telde men tussen Basel en Bingen maar liefst 2.218 eilanden. De Oberrhein veroorzaakte frequente overstromingen, waardoor dorpen vedwenen en verspreidde ziekten zoals malaria. Tula is de man die de Rijn rechttrok en de Rijn temde. Vanaf 1817 begon de uitvoering van zijn plannen. Meanders werden afgesneden, dijken aangelegd, het water gedwongen in een strak keurslijf. Het landschap veranderde ingrijpend. Maar elke ingreep heeft een keerzijde. Met de begradiging verdween een groot deel van de natuurlijke dynamiek van de rivier. Oude Auenbossen gingen verloren, ecologische rijkdom werd ingeperkt. De Oberrhein werd voorspelbaar, maar ook armer in zijn wilde schoonheid. Tulla’s werk staat daarom symbool voor de eeuwige spanning tussen menselijke beheersing en natuurlijke vrijheid.
Wie langs de Oberrhein wandelt, voelt hoe tijd vertraagt. De rivier draagt echo’s van Romeinse legioenen, middeleeuwse handelaren, soldaten en moderne schepen die containers naar Rotterdam brengen. Het water glinstert, maar onder de oppervlakte liggen lagen van herinnering. Het is een landschap dat uitnodigt tot reflectie: hoe wij als mensen de natuur vormgeven, en hoe de natuur ons blijft herinneren aan haar kracht. Het is tevens een spiegel van Europa zelf: grens en verbinding, natuur en cultuur, verlies en vernieuwing. Wie hier reist, wandelt niet alleen door een vallei, maar door een verhaal dat nog altijd geschreven wordt.
Op 5 december 2025 staan we bij het Drielandenpunt
Het Drielandenpunt is een monument in Bazel, Zwitserland. Het markeert het drielandenpunt waar de grenzen van Frankrijk, Duitsland en Zwitserland samenkomen. De Frans-Duitse grens, de Duits-Zwitserse grens en de Frans-Zwitserse grens komen hier samen.
De Drielandenbrug ( Passerelle des Trois Pays ), is de langste boogbrug voor fietsers en voetgangers ter wereld. Het verbindt de Duitse stad Weil am Rhein in Zuid-Baden en de Franse stad Huningue (Hüningen) in de Elzas. De naam is afgeleid van het drielandenpunt van Duitsland, Frankrijk en Zwitserland, dat op minder dan 200 meter van de brug ligt. Voorafgaand aan de bouw van de brug werd een Frans-Duits staatsverdrag getekend. Het opvallende boogontwerp is bedoeld om de sterke band tussen de twee landen te symboliseren .
Reactie plaatsen
Reacties