Op de eerste dag wandelen wij van Monterosso via Vernazza naar Corniglia. We wandelen bijna 10KM. Het is korte maar pittige wandeling.

Bij het verlaten van Monterosso gaan we direct stijgen. Dit levert een prachtig beeld op van het dorp Monterosso. De kerktoren springt er duidelijk bovenuit. Van bovenaf gezien, is alles toch net iets mooier. Tenminste dat is mijn beleving.

Binnen 1 KM krijgen we een kleine uitdaging. We kunnen van het pad af en richting Punta Corone wandelen. Wel of niet doen, wat staat nog te wachten op deze wandeling? Maar we pakken dit kleine schiereiland mee. Punta Corone stelt niet teleur. Pona Corone is ondergedompeld in het landschap met mediterrane struikgewas van waaruit Monterosso op de heuvel van San Cristoforo te bewonderen is.

Het eerste deel van het pad doorkruist eeuwenoude citroentuinen en bereikt na een steile en lange trap terrasvormige wijngaarden. Verschillende hoogteverschillen volgen elkaar snel op. Dit deel is zwaar, de zon, de temperatuur en het continu klimmen. We moeten op de eerste kilometers al een paar keer een korte pauze inlasten. We zijn niet de enige die dat moeten.

We wandelen door een panoramisch gebied met olijfbomen en prachtig zicht op zee. voordat we beginnen af te dalen. Langzaam komt het pittoreske dorpje Vernazza in zicht.  Het pad leidt direct naar het havengebied van het stadje. Maar eerst komen we nog langs het viewpoint dat een prachtig uitzicht geeft op Vernazza.

Vernazza is volgens velen het mooiste dorp van Cinque Terre. Hier is het water helderblauw en je vindt er veel gezellige terrasjes. We brengen een paar uur door in het dorp.
We lopen het centrum in en dwalen door de mooie smalle steegjes.  Het is enorm druk in dit dorpje. Niet alleen wandelaars, maar met namen mensen die met de trein of de boot zijn aangekomen.
Via de hoofdstraat Via Roma loop je binnen een paar minuten naar het haventje met gezellige terrassen. In de natuurlijk gevormde haven wordt gezwommen en liggen vissersbootjes. We gaan hier wat drinken. Denken na of we hier nog willen afkoelen in het water van de haven. Maar we besluiten het maar niet te doen. We moeten nog verder naar Corniglia.
Vernazza bestaat maar uit een handje vol straatjes en het concentreert zich zo’n beetje allemaal rond het plein bij de haven. Genoeg gezien dus. Nog wel even langs het  kerkje met de witte toren dat aan het haventje ligt. Dit  is de Chiesa di Santa Margherita di Antiochia. De basis van de kerk stamt uit de 13de eeuw maar er zijn in de loop de eeuwen verschillende stukken aangebouwd waardoor het een mengelmoes van stijlen is geworden. De ingang aan het plein werd pas in de 19de eeuw aangelegd.

Wij vervolgen onze wandeling naar Corniglia. Een lange trap brengt ons snel omhoog, eerst door de smalle straatjes van het dorp Corniglia, later tussen de droogstenen muren van de velden.
De klim brengt ons naar de steile en schilderachtige kust van Macereto tussen de cactussen.  De spieren en de knieen gaan we inmiddels wel voelen. De route gaat verder door olijfgaarden. We bereiken diverse panoramische punten vanwaar wij het dorp Corniglia in de verte kunnen bewonderen. Aan het einde van de wandeling komen wij op een verharde weg (volop in de brandende zon) die ons leidt naar het dorp Corniglia. Een prachtig gezicht al die gekleurde huizen. Laten we zeggen: Een warm onthaal (letterlijk en figuurlijk).

We verkennen het dorpje, maar Corniglia is het kleinste dorp van Cinque Terre. Het heeft maar 200 inwoners en wordt het minst bezocht door toeristen. Het ligt namelijk op een berg, er is geen haven en dus niet bereikbaar met de boot. Dat het op een berg ligt, zien we pas de volgende dag als we de wandeling vanuit dit dorp voortzetten.
We zijn snel uitgekeken in Corniglia. Komt wellicht ook door het feit dat we moe gestreden zijn. Maar voordat we met de trein terug gaan naar Monterosso eten we eerst nog wat. Heerlijke ansjovis op een bruchetta. Ansjovis wordt gevangen voor de kust van Cinque Terre.

Dag 1 van de Sentiero Azzurro zit er op, of beter gezegd, zit er bijna op. Het venijn zit in het staartje: We gaan met de trein terug en om bij de trein te komen moeten we 365 treden afdalen. En als je spierpijn hebt of last van je knieen, maakt afdalen of stijgen niet zoveel uit. Alles doet pijn en is vermoeiend.
Ik zie wel een busje staan, maar waarvoor? En het is erg druk bij het busje….dus die laten we maar gaan traplopen. In de trein lees ik dat het busje mensen naar het station en/of stadje brengt. Nou dan weten we dat voor morgen.