48. Xanten: Bislicher Insel

Wij hebben de auto net buiten de stadskern van Xanten geparkeerd. Een korte afstand is het dan naar het beginpunt van de wandeling. Het is prachtig weer op vrijdag 2 augustus 2024, zo ook het begin van deze wandeling. We staan voor de Klever Tor. De Klever Tor is de  vesting poort.  De Klever Tor en brug leiden ons over de verdwenen verdedigingsgracht de stad in. Er is zelfs  een dubbele poort bij deze ingang van de stad. Overigens is het gehele stadje  volledig ommuurd.

We lopen  Xanten in. Vol verbazing kijken we rond. Mooi gerenoveerde gebouwen. Gezellig druk. Locals, maar zeker ook toeristen. Een reuring die op een vriendelijke manier op ons afkomt. En we zijn er nog nooit geweest. Op de eerste paar honderd meters van deze wandeling besluiten we al: Hier moeten we vaker naar toe  gaan.

Als we het stadje Xanten uitwandelen, komen we door en langs dorp en land. Het is een wandeling die ZU BEIDEN SEITEN DES RHEINS brengt. Daarvoor gaan we met de passagiersveerboot “KeerTröch" de Rijn over naar Bislich.  Deze veerboot vaart van eind maart tot en met eind oktober, en ook nog op een beperkt aantal dagen. Het is druk op de boot, voornamelijk fietsers. 

Wat direct opvalt, is dat het druk is op dit deel van de Rijn. Het afgelopen jaar hebben we langs de Romeinserijn gewandeld, hoe verder je komt op de Rijn richting zee, hoe minder grote boten er zijn (uiteindelijk alleen nog maar pleziervaart). Maar hier.....het is geen file van boten, maar ze varen in hoge aantallen snel voorbij.

Eenmaal aangekomen aan de overkant van de Rijn, gaan we een hapje eten bij het Fähr Haus. Typisch duits eten, maar wel lekker en zeker betaalbaar in vergelijking met Nederland.

Na het eten wandelen we verder, met aan de rechterzijde een blik op de Rijn.  Ooievaars genieten van het voedsel in het water.  Enekel weken nadat wij hier gewandeld hebben, las ik dat er 20 jonge ooievaars uitgevlogen waren dit jaar. Een ooievaarsrecord. 

In dit gebied zijn verschillende steengroevemeren. Helaas kunnen we niet bij deze meren komen. Bomen, struiken en fysieke poorten belemmeren ons de toegang tot het water. Mensen die in de buurt wonen, hebben blijkbaar privé strandjes aan deze meren. Aan het eind van het meer, zien we een mogelijkheid om richting het water te gaan. Het prikkeldraad langs ons wandelpad is deels vernietigd, met een klein beetje moeite kunnen we er probleemloos overheen. We krijgen zo gelukkig toch nog een mooie blik op deze meren.

Dan wandelen we door het dorpje Bislich. Bislich omschrijft zich zelf als Dijkdorp. Rond het dorp Bislich zien we vooral  agrarische bedrijven. Verder zien we natuurlijk de de Rijn en  natuurgebieden. Net als Xanten ligt Bislich in het district van Wesel. Van de vijf districten van Wesel heeft Bislich het grootste oppervlak, maar het laagste aantal inwoners en veruit de laagste bevolkingsdichtheid. Meerdere malen is Bislich getroffen door dijkdoorbraken. Er is een museum in het dorp, dit museum biedt fascinerende inzichten in de plaatselijke en dijkbouwgeschiedenis en in  de eeuwenoude traditie van de baksteenproductie. En last but not least is het een informatiecentrum voor het UNESCO Werelderfgoed Nedergermaanse Limes met informatieve inzichten in de Romeinse tijd aan de Germaanse kant.

We wandelen terug naar de veerboot, om de overtocht te maken richting Xanten.

Eenmaal aangekomen aan de overkant van de RIjn, gaan we via een asfvalt weg, maar ook via een oud wildkruidvoetpad op de dijk richting Bislicher Insel. Het is wel warm op de dijk, de zon brand er inmiddels flink op los. Maar dat vergeten we al snel, als we eenmaal aangekomen zijn in het natuurgebied van de Bislicher Insel. De Bislicher Insel is een  natuurlijke uiterwaarden aan de Nederrijn. Het is een is  grotendeels beschermd natuurgebied. Het natuurgebied kan alleen te voet of met de fiets worden verkend.

Het gebied is een toevluchtsoord voor zeldzame dier- en plantensoorten en dankt zijn belang aan de diversiteit van zijn leefgebieden, de zand- en grindoevers aan de stromende rivier, de diepe steengroeven en de rietvelden en de modderbanken aan de rivier.  Het gebied ligt prachtig in een lus van de  rustige Oude Rijn. 

Wat opvalt is dat het water hoog staat. Maar het is niet druk. Op het wandelpad richting Bislicher Insel ware er veel fietsers. De vrees was om schouder aan schouder te wandelen door dit gebied. Maar we hebben eigenlijk maar vier mensen gezien. 

We zien veel vogels. Er zijn plekken gemaakt om ongestoord een blik te werpen op de aanwezige vogels. We zien zelfs (meerdere) schilpadden.

De Bislicher Insel is echt een aanrader om te bezoeken.

Via een oud wildkruidvoetpad op de dijk richting Bislicher Insel, drukte op de Rijn, in de verste de Transmissietoren van Wesel. 

Als we terugwandelen richting Xanten, drinken en verkoelen we ons aan de oever van de rijn bij het pontcafé Zur Rheinfähre Xanten. Dit  is de plek waar de Lüttinger Knabe werd gevonden. In 1858 voltrok een natuurwonder. Als gevolg van een hogedruk over de Alpen viel er geen sneeuw. Het gevolg: Bodenmeer viel droog, de waterval van Schaffhausen verschrompelde en je kon de Rijn bijna lopend oversteken. Een zestal vissers uit het drop Lüttingen bij Xanten  zagen iets vreemds in een drooggevallen stuk Rijn. Het leek een arm. Er bleek een heel lijf aan de arm vast te zitten.  Nadat het was uitgegraven, bleek het een bronzen beeld te zijn. De oorspronkelijke functie ven het bronzen beeld  was een dienbladdrager. Omdat er geen zuurstof het beeld bereikte, bleef het prachtig bewaard onder de modderlaag. De zes vissers maakte een peepshow met het gevonden beeld. In de plaatselijke kroeg van Lüttingen konden mensen tegen vergoeding naar het beeld komen kijken, extra geld moest betaald worden om  onder de lap te kijken dat om het middenlijf zat. De Lüttinger Knabbe werd gestolen, een rijke Amerikaan wilde het kopen, maar het beeld werd tijdig teruggevonden voordat het naar Amerika werd getransporteerd . Het werd aangekocht door een Berlijns museum. Inmiddels staat de Lüttingern Knabbe in het Berlijnse Neues Museum.  De vissers kregen uiteindelijk een vindersloon. Maar hoe kwam het beeld in de Rijn  bij Colonia Ulpia Traiana terecht? De Romeinse legionairs en burgers die in Colonia Ulpia Traiana woonde, wilden hun levensstijl niet opgeven, zelfs niet als ze ver van huis waren. Graan, olijfolie en wijn werden op schepen uit Italië, Spanje en Frankrijk naar de stad gebracht, evenals meubels, kostbaar glas en bronzen schepen. De Lüttinger Knabbe moet ook op deze manier naar de Romeinse kolonie zijn gekomen; hij was waarschijnlijk voorbestemd voor een officiersvilla.

Wandelend langs de Prekkesee en de Xantener Sudsee, doemt in de verte  de Xanten dom op.  Na een kilometer wandelen we de stad in. We sluiten af op een terrasje met een hapje en drankje. Moe, maar voldaan.